en als mijn engelen niet kijken
dan droom ik zeven duivelinnen
het duister prikkelen der zinnen
kan zo de lijf’lijkheid verrijken
ik kom in nieuwe paradijzen
steeds als mijn engelen niet waken
de troost van kussen en van laken
op eerder niet gekende wijze
met duivelinnen zal ik slapen
ik kan me niet tot niets beperken
want als mijn engelen niet werken
weet ik mij zwak te zijn geschapen
maar ach, het nachtelijk bezwijken
ondanks de lok, het ravissante
zijn zij niet meer dan geestverwanten,
slechts als mijn engelen niet kijken
© ton de gruijter