waar zag ik fraaier heuvels ooit
dan in het landschap dat u torst
eens daar verwijlen deed ik nooit
omdat ik zulks niet opp’ren dorst
mij daar vermeien voor een poos,
tot nu heb ik mij niet verstout
wellicht te blo, dat ik dan bloos
daar u mij voor een dolhoofd houdt
ik veins aan dat voorbij te gaan
wat u zo gul en glooiend tooit,
maar ’t doet mij stijf ter plekke staan;
waar zag ik fraaier heuvels ooit!
© ton de gruijter
